Ζοστσένκο, Μιχαήλ Μιχαήλοβιτς

(Mikhail Mikhailovich Zoshchenko, Πολτάβα 1895 – Λένινγκραντ [Αγία Πετρούπολη] 1958). Ρώσος συγγραφέας. Πήρε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και αρρώστησε βαριά από τα γερμανικά ασφυξιογόνα. Άσκησε διάφορα επαγγέλματα και το 1921 δημοσίευσε τα πρώτα από τα γνωστά σύντομα ευθυμογραφήματά του, που τον οδήγησαν στην κορυφή της χιουμοριστικής και σατιρικής λογοτεχνίας. Στα διηγήματα αυτά, κάτω από το λαμπερό και διασκεδαστικό περίβλημά τους, αποκαλύπτεται ένας συγγραφέας με μεγάλο βάθος και εξαιρετική πνευματική διαύγεια. Παρουσιάζοντας τη γελοιότητα και την παραδοξότητα της καθημερινής ζωής, την πνευματική και ηθική φτώχεια του μέσου ανθρώπου, των ανώνυμων και αδιαφοροποίητων μαζών που πρωταγωνιστούν στην ιστορία του 20ού αι., τις οποίες κοιτάζει με τα δικά τους μάτια και μιλάει με τη δική τους γλώσσα (πάντα με μια δόση γελοιογραφικής υπερβολής), ο Ζ. δημιουργεί έναν βαθύτατα τραγικό και αρνητικό πίνακα του κόσμου αυτού, που δείχνει ικανοποιημένος με την αθλιότητα και τη στενοκεφαλιά του. Κάτω από μια φαινομενική παραίτηση κάθε φροντίδας λογοτεχνικού ύφους, ο Ζ. δημιουργεί στην πραγματικότητα έναν προσωπικό εκφραστικό τρόπο που γκρεμίζει το φράγμα ανάμεσα στη λογοτεχνία και στη ζωή και οδηγεί στην ανακάλυψη της ανθρώπινης πραγματικότητας, από την οποία έχει αποσπαστεί. Ο Ζ. έχει γράψει και σύντομα μυθιστορήματα (Τα νιάτα που ξαναγυρίζουν, 1933), καθώς και δράματα (Ο γάμος, 1922· Έγκλημα και Τιμωρία, 1933).